Сам аўтар ужо шэсць месяцаў сядзіць у СІЗА. У час затрымання ён працаваў над кнігай пра міліцыянераў і чэкістаў.
Гісторык з Бабруйска Ігар Мельнікаў быў затрыманы ў студзені 2024 года. Доўгі час прычына яго затрымання не была вядомая, а нядаўна з’явілася інфармацыя, што 10 верасня яго пачнуць судзіць у Мінскім гарадскім судзе па ч. 1 арт. 361-4 КК – “садзейнічанне экстрэмісцкай дзейнасці”.
23 жніўня суд Цэнтральнага раёна горада Мінска прыняў рашэнне аб уключэнні некалькіх кніг гісторыка ў спіс “экстрэмісцкіх” – піша Reform.news. Гэта наступныя выданні:
Нічыпарук П.К., Мельнікаў I. B. Адысея палешука / Павел Нічыпарук, Ігар Мельнікаў. — Мінск: «Альфа-кніга», 2017. — 328 с.;
Мельнікаў, I. B. Забыты корпус: гісторыя польскага войска на тэрыторыі Бабруйшчыны ў 1918, 1919-1920 гадах / Ігар Мельнікаў — Мінск: «Альфа-кніга», 2018. — 224 с.;
Мельнiкаў, I.B. На «мяжы цывілізацый». Старонкі гісторыі даваеннага савецка-польскага кардона ў Беларусі / Ігар Мельнiкаў. — Мінск: «Альфа-кніга», 2020. — 352 с.
Ігар Мельнікаў займаецца вывучэннем гісторыі Заходняй Беларусі ў складзе Польшчы ў міжваенны час, а таксама ваеннай гісторыяй. У той час, калі адбылося яго затрыманне, ён працаваў над кнігай «Прыступіць да ліквідацыі».
Па словах гісторыка, яна мусіла распавядаць пра «гісторыю барацьбы савецкіх міліцыянераў і чэкістаў супраць былых нацысцкіх памагатых і калабарацыяністаў… [і ўтрымліваць] унікальныя факты пра здраднікаў з батальёна «Дальвіц», паліцыяў і іншых памагатых нацыстаў, якія не давалі вярнуць мірнае жыццё ў БССР».
Абноўлена: Журналісты і праваабаронцы абвяргаюць смерць зняволенага па палітычных матывах у жодзінскай турме. Выглядае, што сям’я дала непраўдзівую інфармацыю дзеля палітычнага прытулку ў Швецыі.
Сёння mogilev.media пісалі:
“Выданне Mediazonaby.com паведаміла пра смерць яшчэ аднаго чалавека, асуджанага ў Беларусі па палітычных артыкулах. З уласных крыніц выданне даведалася, што асуджаны ў 2022 годзе мужчына памёр 2 жніўня. Ён не быў прызнаны палітвязнем праваабарончымі арганізацыямі, яго імя не паведамляецца дзеля бяспекі сям’і. Прычына смерці – унутрымазгавое кровазліццё, спалучанае з артэрыяльнай гіпертэнзіяй, як паказана ў дакументах.
У лістападзе 2022 года памерлы мужчына быў прыгавораны да 3 гадоў калоніі па артыкулах аб распальванні варожасці (частка 1 артыкула 130 КК), масавых беспарадках (частка 2 артыкула 293 КК), закліках да дзеянняў супраць нацыянальнай бяспекі (частка 3 артыкула 361, КК) “паклёпе” на Лукашэнку (частка 2 артыкула 367 КК), абразе прадстаўніка ўлады (артыкул 369 КК).
Нагадаем, 20 лютага гэтага года ў магілёўскай калоніі №15 памёр палітзняволены Ігар Леднік, у якога была другая група інваліднасці.
Цяпер жа з’явілася абвяржэнне.
Журналісты “Нашай нівы” высветлілі, што “памерлы мужчына, падобна, не меў дачынення да палітыкі, а людзі, якія распаўсюджваюць гэтую інфармацыю, спрабуюць падмануць медыя.” Выданне звяртае ўвагу на прыкметы падробкі ў пасведчанні аб смерці, апублікаваным сваякамі мужчыны.
Несупадзенні ў пададзенай сваякамі інфармацыі выклікалі пытанні і ў праваабаронцаў. “Вясна” піша: “Па інфармацыі «Вясны», судоў па такіх артыкулах у лістападзе 2022 годзе не было. Больш за тое, за «заклікі да санкцый» паводле арт. 361 КК пачалі судзіць толькі з 2023 года. Паведамлялася, што яго судзіў адзін з раённых судоў, але такія справы звычайна разглядаюць вышэйшыя суды.”
Як мяркуюць даследвальнікі, прычынай уводу ў зман прадстаўнікоў СМІ з боку родных памерлага (верагодна, па натуральных прычынах) стала імкненне атрымаць палітычны прытулак у Швецыі.
23 жніўня былі ўнесены дапаўненні ў “Пералік грамадзян Рэспублікі Беларусь, якія маюць дачыненне да экстрэмісцкай дзейнасці”, што складаецца Міністэрствам унутраных спраў – паведамляе “Вясна”.
У выніку Спіс ужо ўключае ў сябе 4 353 прозвішчы. Некалькі жыхароў Магілёўшчыны былі ўнесеныя ў абноўлены варыянт спіса. Гэта мастачка і керамістка Алена Карпенка (на фота), якая зняла парушэнне на выбарчым участку і была асуджаная да палутара гадоў калоніі. Таксама ў адноўлены спіс трапілі:
Наталля Аляксандраўна Сцёпіна, 1972 года нараджэння. Асуджаная судом Кастрычніцкага раёна г. Магілёва.
Алейнікаў Дзяніс Аляксандравіч, 1990 года нараджэння з г. Круглае. Асуджаны ў Мінску.
Кірава Алена Валер’еўна, 1994 года нараджэння, з г. Бабруйска. Асуджаная ў Мінску.
“Кіраўнік ДНР” Дзяніс Пушылін апублікаваў пра гэта пост у сваім Тэлеграм-канале і тут жа выдаліў.
Першы сакратар БРСМ і член Савета Рэспублікі Аляксандр Лук’янаў пабываў ва ўкраінскім горадзе Аўдзееўка, дзе сустракаўся з прызначаным Крамлём кіраўніком марыянетачнай “Данецкай народнай рэспублікі” Дзянісам Пушыліным. Паведамленне пра гэта Пушылін размясціў у сваім Тэлеграм-канале, заўважыла выданне Zerkalo.io.
Раней Лук’янаў ужо бываў на акупаваных Расіяй тэрыторыях Украіны. Разам з прапагандыстам Рыгорам Азаронкам, у 2023 годзе ён праводзіў свой адпачынак у Запарожскай і Херсонскай абласцях. Паведамляецца, што кіраўнік БРСМ цесна супрацоўнічае з расійскай акупацыйнай адміністрацыяй, у тым ліку, беручы ўдзел у вывазе ўкраінскіх дзяцей у Беларусь дзеля “аздараўлення”.
Аляксандр Лук’янаў нарадзіўся ў Магілёве ў 1989 годзе ў сям’і супрацоўніка МНС. Бацька і маці Лук’янава працавалі ў кампаніі “Пажспецсервіс” – дырэктарам і намеснікам дырэктара адпаведна.
Лук’янаў вучыўся ў вышэйшых навучальных установах сістэмы МНС, абараніў кандыдацкую дысертацыю па тэме прымянення нанадысперсных прэпаратаў для зніжэння гаручасці матэрыялаў. Працаваў выкладчыкам. Але навуковую дзейнасць рэзка памяняў на ідэалагічную, калі прыняў удзел у праекце “100 ідэй для Беларусі” ад БРСМ.
Пачынаючы з 2018 года Аляксандр Лук’янаў пачаў імклівую кар’еру ў БРСМ, стаўшы прадстаўніком арганізацыі ў Маладзёжнай палаце пры Парламенцкім сходзе Беларусі і Расіі, а ўжо ў 2021-м ён быў абраны першым сакратаром усяго БРСМ.
Прычыну такога хуткага роста расследвальнікі звязваюць з гарачай падтрымкай Лукашэнкі падчас падзей 2020 года. “Наша ніва” расказвае, што ў тым годзе, з-за розніцы ў палітычных поглядах, Лук’янаў спыніў камунікацыю з шматлікімі знаёмымі, а сомому яму нібыта прыходзіла “па 30-40” паведамленняў з пагрозамі ў дзень.
Пасля хвалі рэпрэсій, што абрынуліся на беларускае грамадства ў апошнія гады, кіраўніцтву БРСМ пастаўлена задача замяніць тыя грамадскія арганізацыі, што займаліся гуманітарнай дзейнасцю ў рэгіёнах. Як гэта робіць ведамства Аляксандра Лук’янава, можна было пабачыць некалькі дзён таму ў Магілёве – mogilev.media пісалі пра тое, як “Галоўны БРСМ-авец краіны “маніторыў” цэнтральны ўнівермаг Магілёва”.
Сёння не стала яркага беларускага палітыка, колішняга лідара камуністаў і партыі “Справядлівы свет” Сяргея Калякіна – паведамляе выданне “Позірк”. Яму было 72 гады.
“Камуніст, які выступае за дэмакратыю, свабоду і роўнасць” – так характарызавала Калякіна выданне “Deutsche Welle”. Да самага канца жыцця ён заставаўся апантаным марксістам.
Сяргей Калякін стаў камуністам у далёкім 1977 годзе, калі ўступіў у КПСС. Гэтая партыя ў СССР фактычна кантралявала дзяржаўныя органы кіравання. У той час Калякін быў партыйным функцыянерам. Займаў розныя пасады ў структурах КПБ. Калі Беларусь дабілася незалежнасці, ён застаўся камуністам.
У 1994 годзе ўзначаліў Партыю камуністаў Беларускую, якая была ў апазіцыі да Лукашэнкі. На чале партыі Калякін прабыў да 2009 года, калі была заснавана партыя левых “Справядлівы свет”. Гэтай партыяй палітык кіраваў да яе ліквідацыі Вярхоўным судом у верасні 2023 года.
Узгадаем, як у Магілёве праходзіў першы дзень пратэстаў пасля прэзідэнтскіх выбараў 2020 года.
Вечарам 9 жніўня 2020 года пасля закрыцця выбарчых участкаў у шматлікіх гарадах Беларусі пачаліся стыхійныя акцыі пратэсту. У Магілёве жыхары горада збіраліся на плошчы каля “Атрыўма”. Сотні чалавек запоўнілі цэнтр горада. Тут і пачаліся першыя затрыманні.
Пакуль міліцыянеры з гвалтам затрымліваюць мірнага пратэстоўцу, адзін з сілавікоў адмахваецца ад уяўных праціўнікаў. Фота: TUT.BY
На плошчы, якую потым назавуць “плошчай Адзінства” вечарам 9 жніўня затрымалі каля дзясятка чалавек. Пратэстоўцы, рассеяныя па бліжэйшых вуліцах і дварах, спарадычна збіраліся ў невялікія групы і апладзіравалі ў далоні, альбо крычалі Жыве Беларусь!”. Міліцыянты ў поўным абмундзіраванні шэрэнгамі хадзілі па вуліцах і зрэдчас накідваліся на выпадковых мінакоў, збіваючы іх і затрымліваючы. Наэлектрызаваныя, гараджане палівалі іх крыкамі і лаянкай. З вокан навакольных дамоў увесь вечар можна было чуць крыкі жыхароў, назадаволеных дзеяннямі міліцыі. Атмасферу гэтага дня і вечара – глядзіце ў нашай невялікай відэападборцы.
Адначасова сілавікі палявалі за актывістамі на выбарчых участках. Так, назіральніка Паўла Мельянцава і яго калегу некалькі АМАПАўцаў арыштавалі вечарам 9 жніўня адразу пасля заканчэння працы выбарчых участкаў. Затрыманых, прычым, павезлі не ў магілёўскі ІЧУ, а ў Шклоў – улады відавочна рыхтаваліся да далейшых зачыстак Магілёва.
Некаторых іншых актывістаў затрымалі яшчэ за некалькі дзён да выбараў. Так, яшчэ 5 жніўня сілавікі затрымалі журналіста партала 6tv.by Аляксандра Буракова і праваабаронцу Аляксандра Хамратава. А калі ў той жа дзень да будынка Ленінскага РАУС падыйшоў яшчэ адзін журналіст, Уладзімір Лапцэвіч, то арыштавалі і яго. Непасрэдна перад пачаткам галасавання затрыманы быў і галоўны рэдактар 6tv.by Зміцер Салаўёў.
Уваход у магілёўскі ІЧУ ў першыя дні пасля пачатку пратэстаў. Фота: mogilev.media
Усяго ў першы дзень пратэстаў у Магілёве, паводле прыблізных падлікаў праваабаронцаў, было затрымана каля 300 чалавек. У наступны дзень, 10 жніўня – яшчэ каля 30. А ўсяго з 9 па 11 жніўня паводле падлікаў цэнтра “Вясна” – каля 500.
Сёння Рада Еўрапейскага Саюза абвясціла пра новы пакет персанальных санкцый супраць беларускіх чыноўнікаў “за іх ролю ў існуючых унутраных рэпрэсіях і парушэннях правоў чалавека ў Беларусі”. Усяго пад санкцыі трапілі 28 чалавек. Чатыры з іх прадстаўляюць Магілёўшчыну, альбо паходзяць з нашага рэгіёна.
Самай высокапастаўленай ураджэнкай Магілёва ў спісе з’яўляецца генеральны дырэктар БелТА Ірына Акуловіч. Яна пачынала працаваць у рэгіянальнай журналістыцы, а на пасаду кіраўніка самай буйной дзяржаўнай інфармацыйнай агенцыі краіны была пераведзеная з Магілёўскага абласнога тэлебачання, дзе таксама займала пасаду дырэктара.
Таксама ў санкцыйны спіс трапілі тры суддзі з Магілёўшчыны. Гэта суддзі Магілёўскага абласнога суда Ігар Шведаў і Ігар Зямцоў, а таксама суддзя суда Бабруйскага раёна і г. Бабруйска Антон Дудаль.
“Сённяшні спіс уключае розных прадстаўнікоў судовай сістэмы, а менавіта пракурораў і шматлікіх суддзяў, якія выносілі палітычна матываваныя рашэнні, у тым ліку ў дачыненні да грамадзянаў, якія выступалі супраць сфальсіфікаваных прэзідэнцкіх выбараў у 2020 г., ці проста выказвалі ўласнае меркаванне супраць рэжыма Лукашэнкі. – гаворыцца ў заяве Рады ЕС – Нарэшце, у спіс уключана таксама група доўгатэрміновых прыхільнікаў Лукашэнкі, якія атрымоўвалі выгоды ад рэжыма.”
Агулам абмежавальныя меры ЕС у дачыненні Беларусі прымяняюцца цяпер да 261 асобы і 37 юрыдычных асоб.
В мировом рейтинге преступности, Беларусь – одна самых опасных стран в Европе, а могилевские правоохранители рапортуют о снижении уровня преступности.
Следственный комитет сообщает
На недавно состоявшемся оперативном совещании по итогам служебной деятельности УСК по Могилевской области, глава ведомства Дмитрий Гора заявил об «относительном улучшении криминогенной обстановки».
Председатель следственного комитета привел следующие цифры:
подано 7000 тысяч заявлений и сообщений о преступлениях;
возбуждено 4000 уголовных дел;
передано прокурору для направления в суд 2200 уголовных дел;
ускоренно рассмотрено 537 уголовных дел;
в срок до одного месяца – 1200 уголовных дел;
Вывод: снижение уровня общей преступности на 12 процентов за первое полугодие 2024 года.
В Украине безопаснее, чем в Беларуси
Факты, да еще и подкрепленные цифрами, вещь, конечно упрямая. Однако есть и другая статистика, согласно которой, Беларусь – одно из самых опасных мест в Европе.
В рейтинге 2024 года наша страна оказалась на 54 строчке по уровню преступности из 146 стран с показателем преступности 50,6 балла (индекс 80 – очень высокий уровень преступности).
Еще в 2020 году Беларусь была, наоборот, в числе наиболее безопасных, в этом плане, стран Европы, с индексом преступности 24,99 балла.
В 2021 году этот показатель резко возрос до 60,27 балла.
Ситуация достаточно печальная, если учесть то, что в соседних странах, на сегодня аналогичные показатели выглядят так:
Украина – 46,8 балла;
Россия – 38,9 балла;
Латвия – 37,3 балла;
Литва – 32,5 балла;
Польша – 29,1 балла;
Остается добавить, что самой опасной страной мира стала Венесуэла, а самый низкий индекс преступности в Андорре.
Шерлок Холмс двери не выламывал
Возвращаясь к Могилевской области надо согласиться с тем, что снижение уровня преступности – штука отрадная, но очень и очень относительная. Смотря с чем сравнивать. Можно ведь оперировать не только с мировыми рейтингами, но и сравнивать с другими областями Беларуси.
Думается, что Могилевщина вряд ли обогнала по снижению уровня преступности Гродненскую или Брестскую области.
Оно ведь как получается:выломать дверь квартиры, в которую можно было просто постучаться или ударом дубинки сбить с ног безоружного человека, поставившего «лайк» в «Одноклассниках» – еще не значит раскрыть преступление.
Могилевский областной суд приговорил журналистов к реальным срокам заключения. Приговор журналистам Александру Соболевскому и Евгению Глушкову вынес судья Могилевского областного суда Дмитрий Кренжиевский, сообщает MAYDAY.TEAM.
Несмотря на то, что в последние годы Александр и Евгений не принимали участия в журналистских проектах, им вспомнили прошлые «грехи» и обвинили по трем статьям уголовного кодекса:
– создание экстремистского формирования, а равно формирования, деятельность которого направлена на реабилитацию нацизма, либо руководство таким формированием или входящим в него структурным подразделением;
– участие в экстремистском формировании;
– участие на территории иностранного государства в вооруженном формировании одной из противоборствующих сторон, а равно участие в вооруженном конфликте, военных действиях без уполномочия государства.
В каких военных действиях участвовали журналисты, никому не известно, зато доподлинно известно об избиениях, которым подвергался Александр на допросах сотрудниками ГУБОПиК.
Соболевский приговорен к 4 годам лишения свободы в колонии общего режима, Глушкову присудили три года колонии общего режима.
У Магілёўскім гарвыканкаме падведзены вынікі грамадскага абмеркавання праекта новага музея на Замкавай гары. Не падлічыўшы галасы праціўнікаў, праігнараваўшы іх аргументы, удзельнікі пасяджэння вырашылі працягваць распрацоўку праекта.
На афіцыйным сайце Магілёўскага гарвыканкама былі апублікаваныя вынікі грамадскага абмеркавання праекта «Рэканструкцыя парка імя Горкага з узвядзеннем музейнага комплексу і добраўпарадкаваннем тэрыторыі ў г.Магілёве». Нагадаем, што гэты праект прадугледжвае знішчэнне большай часткі парка Горкага, а культурны слой Замкавай гары, на якой паўстаў Магілёў, будзе амаль цалкам вынішчаны – пісалі mogilev.media.
У чым праблема з праектам новага музея
Паводле праекта, на падземную частку музейнага комплекса прыходзіцца 2 650 квадратных метраў. Гэта значыць, што ўвесь гэты аб’ём зямлі будзе выкапаны з Замкавай гары, а гэта – тысячагадовы культурны слой таўшчынёй у некалькі метраў, які сведчыць пра самую раннюю і сярэдневяковую гісторыю магілёўскага замка.
Беларускае заканадаўства ў галіне аховы гісторыка-культурнай спадчыны адназначна забараняе будаўніцтва нейкіх новых аб’ектаў на тэрыторыі падобных археалагічных помнікаў. Так, у Кодэксе аб культуры Рэспублікі Беларусь гаворыцца наступнае:
“Уласнiку (карыстальнiку) матэрыяльнай гісторыка-культурнай каштоўнасцi, землекарыстальніку, на зямельным участку якога размешчана нерухомая матэрыяльная гісторыка-культурная каштоўнасць, забараняецца:
знiшчаць гісторыка-культурную каштоўнасць;
дапускаць прычыненне шкоды, змяненне гісторыка-культурнай каштоўнасцi, выконваць навукова-даследчыя і праектныя работы без дазволу на выкананне навукова-даследчых і праектных работ на матэрыяльных гiсторыка-культурных каштоўнасцях…”
Акрамя пагрозы культурнаму слою, праект прадугледжвае практычна поўнае знішчэнне парка Горкага – адзінай у цэнтры горада зялёнай зоны адпачынку з высокімі дрэвамі. Гэта можа падацца нязначным аргументам, аднак варта ўлічыць, што адсутнасць прыстойнага парка ў Магілёве – адна з непрыемных асаблівасцяў нашага горада, на якую пастаянна звяртаюць увагу і жыхары і госці абласнога цэнтра. Для таго, каб запоўніць гэтую лакуну, парку ў Падміколлі спатрэбяцца яшчэ дзесяцігоддзі развіцця і роста.
Замест зоны адпачынку і археалагічнага помніка, жыхарам горада прапанавалі ўзвядзенне новага музейнага комплекса, прысвечанага гадам перабывання ў Магілёве Стаўкі Мікалая ІІ ў гады Першай Сусветнай вайны. Трэба адзначыць, што гэты перыяд і так ужо даволі поўна адлюстраваны ў экспазіцыях ужо існуючых музеяў Магілёва – у абласным краязнаўчым музеі імя Е. Раманава і ў Музеі гісторыі Магілёва, размешчаным у гарадской ратушы.
Асоба Мікалая ІІ – рэлігійны, апатычны, супярэчлівы
Асоба Мікалая ІІ, якую шануюць прадстаўнікі праваслаўнай абшчыны, выклікае мноства спрэчак і неадназначных ацэнак у асяродках прафесіяналаў. У Магілёве ўжо шмат разоў абмяркоўваліся ідэі ўшанавання памяці апошняга расійскага імператара. На гэтых пасяджэннях, калі была магчымасць выслухаць не толькі шанавальнікаў, але таксама і крытыкаў гістарычнай постаці цара, звярталася ўвага на наступныя акалічнасці.
Пры тым станоўчым вобразе, які малюецца вакол персоны Мікалая ІІ Раманава як цудоўнага сем’яніна і глыбока рэлігійнага чалавека, трэба ўлічваць, што пры ім:
развалілася Расійская імперыя;
краіна фактычна прайграла Першую Сусветную вайну;
няўмелая ўнутраная палітыка прывяла да сацыяльнага калапсу, што вылілася ва ўсталяванне дыктатуры радыкальнай палітычнай партыяй – бальшавікоў.
Сама асоба цара выклікае таксама наступныя прэтэнзіі – ён апусціў рукі, калі трэба было дзейнічаць і ратаваць краіну ад хаосу. Ва ўмовах, калі дзяржава патрабавала жорсткага рэфармавання, цар фактычна пусціў усе працэсы на самацёк. Характэрны прыклад – Мікалай ІІ да апошняга супраціўляўся ўвядзенню ў краіне прагрэсіўнага падатку для буйных землеўладальнікаў, які мог паспрыяць паляпшэнню эканамічнай сітуацыі. Тлумачыцца гэта проста – самымі буйнымі землеўладальнікамі ў Расійскай імперыі былі самі Раманавы.
Усе гэтыя аргументы ўжо неаднаразова ратавалі Магілёў ад маргінальных ідэяў пра будаўніцтва ў горадзе якіх-кольвек значных помнікаў цару. Але, пасля 2020 года ў Магілёве, відаць, прыслухоўвацца сталі больш не да спецыялістаў, а менавіта да маргіналаў. Пра што сведчыць і праведзенае нядаўна абмеркаванне праекта «Рэканструкцыя парка імя Горкага з узвядзеннем музейнага комплексу і добраўпарадкаваннем тэрыторыі ў г.Магілёве».
З 143 галасоў супраць залічылі толькі 5
Па выніках грамадскага абмеркавання Камісія прыняла рашэнне рэкамендаваць да рэалізацыі праект музея. Як можна пабачыць, у пратаколе значацца наступныя лічбы – “супраць” выступілі 5 чалавек, “за” – 498.
Пры гэтым адзначаецца, што з 498 галасоў “за” 491 чалавек – гэта падпісанты калектыўнага зварота. Верагодна, гэта былі подпісы людзей, пакінутыя ў падпісных лістах пры цэрквах, а таксама сабраныя актывістамі. Але, магчыма, што ў зборы гэтых подпісаў удзельнічаў і адміністратыўны рэсурс.
У той жа час на пасяджэнні камісіі па грамадскім абмеркаванні быў праігнараваны той факт, што магілёўцы стварылі петыцыю супраць будаўніцтва новага музейнага комплекса, якую падпісалі 143 чалавекі. Галасоў “супраць” налічылі ўсяго пяць.
“Што ж, кіраўніцтва горада будуе сабе той жа помнік, што збудаваў сабе некалі старшыня Віцебска, які загадаў узарваць помнік XII стагоддзя – нашчадкі вам гэтага ніколі не даруюць.” – пракаментавалі сітуацыю на тэлеграм-канале “Спадчына”.
